محیط آموزشی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)؛ دیدگاه کارورزان گفتاردرمانی

اهداف: آموزش بالینی در افزایش مهارت عملی دانشجویان پزشکی نقش مهمی ایفا می‌کند. بنابراین برای اطمینان از موثربودن محیط بالینی در یادگیری، این محیط باید مورد ارزش‌یابی قرار گیرد. این مطالعه، با هدف ارزیابی محیط آموزشی براساس مدل DREEM از دیدگاه کارورزان گفتاردرمانی در بخش‌های بالینی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. ابزار و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 59 نفر از کارورزان گفتاردرمانی سال آخر مقطع کارشناسی (ترم‏های هفتم و هشتم)، در نیم‌سال اول و دوم سال تحصیلی 93-1392 در بخش‌های داخلی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) به‌صورت سرشماری در مطالعه شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه استانداردشده 44سئوالی DREEM بود. تحلیل داده‌ها، با استفاده از آزمون T مستقل و به‌کمک نرم‌افزار SPSS 18 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین مجموع نمرات به‌دست‌آمده از پنج حیطه محیط آموزشی، 7/125 از 176 امتیاز بود که کیفیت آموزشی با 44/71% مطلوب ارزیابی شد. همچنین از پنج حیطه مورد بررسی، تنها حیطه درک کارورز از توان یاددهی اساتید در سطح بسیار مطلوب ارزیابی شد و سایر حوزه‌ها در حد مطلوب بودند. محیط آموزشی از نظر گروه مردان و زنان، مجردان و متاهلان و ترم‌های هفت و هشت تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: براساس مدل DREEM، محیط آموزشی بخش‌های بالینی مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در دانشگاه علوم پزشکی ایران، از نگاه کارورزان گروه گفتاردرمانی مطلوب ارزیابی می‌شود.